చీకటి మాసం... వెలుగుల కాలం... ఒక సంకల్పం !

చీకటి మాసం... వెలుగుల కాలం... ఒక సంకల్పం !

      --------------- మామిడి హరికృష్ణ 8008005231

నేను పుట్టినప్పటి నుంచి 

మా బంధువులు అందరూ నాకు చిరపరిచితులే !

ఈ వేకువ ఝామునే వారిలో ఒకరు హఠాత్తుగా అరిచారు!

మనోవీధి వెంట పరుగులు పెడుతూ 

చేతులు రెండూ ఛాతీపై బాదుకుంటూ 

కంఠాన్ని బిగబట్టి భీకరంగా అరుస్తూ  

"చీకటి మాసం... చీకటి మాసం ముంచుకొస్తోంది" అని !

మా వాళ్ళు అందరూ ఉలిక్కిపడ్డారు 

వారిలో వారు గుసగుసలు మొదలెట్టారు 

భయంతో పుట్టిన అసహనంతో కూడిన నిస్సహాయత లోంచి   

"అయ్యో.. మళ్లీనా..." అని నీరస పడిపోయారు!

నేను అవేవీ గమనించలేదు !

వెలుగుల వెల్లువ లో స్నానం చేస్తున్నాను కదా 

కిరణాల వెచ్చదనాన్ని గుండె నిండా నింపుకుంటూ ఉన్నాను కదా 

ప్రపంచాన్ని అంతటినీ  కొత్తగా చూస్తూ 

కళ్ళల్లో వసంతాన్ని చిగురేయిస్తున్నాను కదా !

ఆ అరుపులతో ఒక్కసారిగా ఉక్కిరి బిక్కిరయ్యాను 

క్రితందాకా చీకటి కాలాన్నే కప్పుకున్నాను కదా 

ఇప్పుడిప్పుడే వెలుగుల మాసాన్ని ఆస్వాదిస్తున్నాను కదా 

క్షణంలోనే కాంతుల కాలం మాయం అవుతుందా 

మళ్లీ చీకటి గుప్పిట్లోకి మునిగి పోవాల్సిందేనా అని కలవర పడ్డాను !

సహవాసీ ! 

కాల గణన కన్నా ముందు  నుంచీ  

నా ప్రయాణం చీకటిలోనే  మొదలై

చీకటిలోకే  ప్రవహించి చీకటితోనే కొనసాగుతూ వచ్చింది !

చీకటి నాకేమీ  కొత్త కాదు 

నిజానికి చీకటే నాకు సత్యం 

వెలుగే అనిత్యమ్ !

అదేంటో, నువ్వొచ్చాకే కదా-

నాలోకి వెలుగుల మాసం తొంగి చూసింది 

నువ్వు పలకరించాకే  కదా-

నవ్వుల కిరణాలను చేతితో స్పృశించింది 

నువ్వు చూసాకే  కదా- 

చూపుల ప్రకాశాన్ని కళ్ళల్లో పూయించింది 

నువ్వు కరచాలనం చేశాకే  కదా-

దేహపు వెన్నెలను నిలువెల్లా హత్తుకుంది 

నువ్వు ఆహ్వానించాకే కదా-  

ఆత్మ తేజాన్ని మనస్సులో ప్రతిష్టించుకుంది 

ఇప్పుడు నేను లేచి నిల్చుని గదిని బద్దలు కొట్టాను 

ఆ చప్పుడుకు ఒక్కసారి అవాక్కయిన వాళ్ళంతా 

నా దిక్కు సందేహాశ్చర్యంగా 

భయానుమానంగా చూశారు!

క్షణకాల నిశ్శబ్ద మౌనం తర్వాత నేను అరిచాను-

నా బంధువులారా -

ఒక్కొక్కరం ఒక్కో కాంతిపుంజం అవుదాం  !

వెలుగుల మాసాన్ని మనం మళ్లీ సృష్టిద్దాం !!

--- Harikrishna Mamidi

#mhk_poetry